مهندسی ساخت و تولید ( به انگلیسی : Manufacturing engineering )
بنا به تعریف انجمن مهندسی ساخت و تولید ایران : « رشتهای از مهندسی است که به تحصیلات و تجاربی نیازمند هست تا رویههای مهندسی را در پروسههای تولید ( قالبسازی ، جوشکاری ، ماشین کاری ، تعمیرات و نگهداری و غیره ) در همهٔ زمینهها آموخته ، بکار برده و کنترل کند. این به توان برنامه ریزی در فرآیندهای تولید نیازمند است تا دربارهٔ ابزارها ، روندها و ماشینآلات و تجهیزات تحقیق کند و آنها را بهبود ببخشد و امکانات و سیستم ها را برای تولید فرآوردههای با کیفیت و هزینهی بهینه یکی کند. » یکی دیگر از ظرفیت های این رشته در این است که مقرون به صرفه بودن پروژه ها را نیز مورد ارزیابی قرار میدهد.

مهندسان ساخت و تولید سنسورهای به کار رفته در کیسه هوای خودروها ، کلید اپتیک در تلفن همراه و نوک چاپ در چاپگر رو میسازند. آنها همچنین در زمینه تولید موتورهای جت کوچک ، تلسکوپ های پیشرفته ، ریزپردازندهها ، سمعکهای درون گوشی ، پمپهای آب آتشنشانی و نیز تولید سبز مشغول به فعالیت هستند. دانش آموختگان این رشته یاد میگیرند چگونه از طریق میکروماشین ، کاری بر روی نوک یه سوزن بنویسند ، رباتی را کنترل کنند ، به کمک رایانه ، مدلهای سه بعدی پیچیده بسازند و یک طرح را به یک ماشین پر سرعت انتقال بدهند تا آن را بسازد. نام دیگر مهندسی ساخت و تولید ، مهندسی مکانیک تخصصی است که مهمترین ، پر کاربردترین و سخت ترین گرایش مهندسی مکانیک می باشد و دروس و عملیات آن بینهایت سخت تر از مکانیک عمومی هست . اولین و یکی از دانشگاههایی که در عرصهی کارشناسی تا دکتری ارائه کاملی از این رشته میدهد ، دانشگاه سمنان است که یک دانشگاه سیاسی و با مقام بالا است. این رشته در دیگر دانشگاه های دولتی چون دانشگاه تبریز ، صنعتی امیرکبیر ، صنعتی نوشیروانی بابل ، صنعتی اراک و دانشگاه اراک نیز در مقطع کارشناسی ارائه میشود.

مهندسی تولید ( انگلیسی : Production engineering )
تلفیقی از دانش مهندسی ، فناوری ساخت و دانش مدیریت است. مهندسی تولید شاخههایی چون برنامهریزی و کنترل موجودیها ، تهیه و تأمین مواد اولیه ، ریختهگری فلز ، مترولوژی و خودکارسازی را در بر میگیرد و با رشتههایی چون مهندسی صنایع و مهندسی ساخت و تولید دارای همپوشانی است.
بدون دیدگاه